الهام غیبی
عملیات کربلای 1 که به پایان رسید، برای فاتحه خوانی به مزار شهدا رفتیم، از کنار مزار شهداء که رد شدیم، عباسعلی بر روی زمین صاف نشست و شروع به فاتحه خواندن کرد، یکی از دوستان با تعجب پرسید:«اینجا که قبری نیست؟» خمری لبخندی بر لب زد و پاسخ داد:«اینجا محل دفن خودم می باشد». زیرا آن روزی که من شهید می شوم، قطعه سمت چپ اینجا پر شده است، و دیگر جائی برای من نیست لذا من را اینجا دفن می کنند، یکی از برادران با خنده گفت، پس مرا هم اینجا دفن می کنند، عباسعلی با مهربانی او را نگریست، و ادامه داد:«خیر، هرجائی مخصوص مرد خاصی است» جای شما اینجا نیست؟ پس از عملیات کربلای5 پیکر عباسعلی را به بهشت مصطفی آوردند، ما قصد داشتیم، او را در محلی مخصوص به خاک بسپاریم، اما ستاد معراج شهداء بدون اطلاع از وصیت و سفارش خمری، او را در همان محل موردنظرش به خاک سپردند، با دیدن آن محل یاد و خاطره آن روز برایم زنده شد، او می دانست، کجا به خاک سپرده می شود.
راوی: محمد میرداماد- تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
@qambarani
