مهاجرت تاریخی

قبیله نخعی براهیمی(براهویی)درمناطق دجلہ و فرات زندگی میکردہ اند. گفتہ میشوداززمان بنی امیہ وپس ازنهضت ابراهیم مالک اشترنخعی(بزرگ این خاندان) به انتقام شهدای کربلا،که به شهادت وی منجرمی گردد،این قوم همواره موردآزارواذیت حکومتهاواقع می شده ،لذاطبق روایات برخی از آنهاباعبورازفلات مرکزی ایران بہ مناطق شرقی مھاجرت کردند
آنان سرزمین اجدادی خود را برای ھمیشہ ترک گفتہ و بہ شرق ایران،سیستان،جنوب خراسان،بلوچستان وبه خصوص درمناطق:رودبار، چاغی و از خاران عبور نمودہ در ماراپ، سیاھکمب و در کوھھای جھلاوان سکونت اختیار کردند. پناہ در دامنہ ھای طبیعی این کوھھا کہ قلعہ ھایی طبیعی برای آنھا بودند رفتہ رفتہ بہ طرف منطقہ کلات پخش گردیدند و این مناطق را وطن خود اختیار نمودہ، شروع بہ زندگی کردند.
در این زمان در منطقہ کلات و نواحی آن خاندان سیوا کہ بہ زبان دراویدی سخن میگفتند و از ھندوھای قدیم بودند حکومت میکردند ـ در سوراب، حضدار، کرخ و ـ ـ ـ خاندان جاموت بسر میبرد.
پس ازسالها؛میرو (1405-1440) از افراداین قوم مهاجروازنوادگان قنبرکه رئیس قبیله و شخصی شجاع و موقع شناس بود،از آمدن مغولھا نفع برد و با درنظر گرفتن و درک موقعیت با قبیله دلیر و جنگجوی خود به یاری مغولھا شتافت و به نفع آنھا جنگید ـ او برای خشنودی و رضایت خاطر مغولھا مناطق چپر، زیارت و دشتگوران را از دراویدیھا و ماراپ، سیاھکمب، گدر و سوراپ را از جدگالھا گرفت و آنھا را از آنجا بیرون راند و خود کنترل این مناطق را در دست گرفت ـ بدین طریق پایہ قدرت او و نیروی قبایلی او در منطقہ بسیار قوت گرفت.سالھا بعد از توقف سیلاب لشکریان مغول و دلبستگی آنھا بہ اقامت در ھندوستان رفتہ رفتہ قدرت حکومتی آنھا در کلات رو بہ ضعف رفت واین منطقه سرزمین این مهاجرین نخعی براهیمی(براهویی)گردید.طایفه قمبرانی در دل این ایل بزرگ براهویی جای داشت.

Qambarani@