محسن خمّری
-کارگردان جوان طایفه
-سازنده فیلمهای انیمیشنی ومتحرک:نمازناتمام (منتخب سال90 جشنواره ی سراسری پویانمایی رضوی کودکان)
-سازنده انیمیشن تقلا(جزء75فیلم کوتاه برگزیده انجمن سینمای جوانان ایران ازمجموع478اثررسیده به سی ودومین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران94)
Qambarani@
سرهنگ پاسدارحسنعلی خمّری
فرمانده بسیج دانش آموزان کلاله مینودشت (حوزه شهیدصیادشیرازی)
مجری:
اردوهای راهیان نور شهرستان
اردوهای جهادی بسیج سازندگی هجرت.
المپیادو...
Qambarani@
حسین خمّری
عضوتیم پیشکسوتان ناجای جمهوری اسلامی
عمادی پور ( سرپرست )سمیعی ( مربی )
حضور درمسابقات یونس شکوری جام پیشکسوتان باحضورپیشکسوتان استقلال وپرسپولیس درتهران
Qambarani@
پاسخ به کامنت یک هم طایفه ای که فرموده بودند"ماپاکستانی نیستیم"
همچنانکه درمنشوروبلاگ/کانال،درج کردم،بنده قصدورودبه مسائل سیاسی راندارم.لاکن برای پاسخ دادن به برخی شبهات،لاجرم گاهی اوقات به مسائل سیاسی علیرغم میل باطنی ام گریزی خواهم زد.
قرارگیری دریک" واحدسیاسی" به نام "کشور"الزاماً به معنای حل شدن نژادهاوقبایل درآن نیست.دوست هم طایفه ای من اعتراض کردندکه "ماپاکستانی نیستیم".خب من هم تاییدمی کنم ماپاکستانی نیستیم.بلکه درتاریخ نقطه ای ازآن سرزمین به نام "کلات"سهیم هستیم.که امروزاین کلات به همراه بخشی ازمردمان قبیله ام یعنی" کمبرانی" البته باحفظ" هویت بلوچی" خوددرمحدوده ترسیم شده خط وخطوط مرزهادرنقشه،ناچاراًدرواحدسیاسی پاکستان قراردارد.
کلات سرزمینی است تاریخی بافرهنگ متمدنانه که درزمانیکه پاکستان وجودماهوی نداشته،روزگاران زیادی جزء قلمروایران واندک زمانی هم درمحدوده هندوستان ونهایتاً قبل ازادغام،"سرزمین آزادومستقل" بودکه دولت پاکستان درسال1955میلادی به زورقوای نظامی وباتبعیدآخرین شاه کلات(احمدیار)این منطقه رابه خاک کشورش ضمیمه وملحق نمود.
ازآن زمان به بعدبلوچان پاکستان که کمبرانی هانیزجزوآنهاهستند،سالهابرای مستقل بودن خودتلاش دارندولی توسط دولت پاکستان،این تلاشهاسرکوب وبی ثمرمی گردد.
بلوچهادراین راه شهدای فراوانی نیزداده اندازجمله قبیله ما،همچون شهیدنجیب کمبرانی که درمقابل نظام پاکستان قرارگرفت ازجمله آنهاست.
حال بایک مثال ساده دیگراین موضوع به روشنی تبیین می گردد.
"کشورایران" بهترین مثال برای قرارگیری قومیتهای مختلف درکنارهم است که دریک واحدسیاسی مشترک(چه دوست داشته باشندوچه نه)به نام ایران گردهم آمدند.حال می خواهدترک باشندیاکردویاعرب و...
بااین تفاوت که مرام ومعرفت ورفتارنظام ودولتمردان ایران بااقوام،ادیان ومذاهب بادولت پاکستان(که پنجابی هادرآن همه کاره وانحصارطلبندوبقیه اقوام همچون:بلوچ،پشتوو...رادرلایه های اداری حکومتی اجازه خودنمایی نمی دهند)قابل قیاس نیست.
حتی درارائه خدمات دولتی به مردمان بلوچ،تفاوت بلوچستان ایران باپاکستان کاملاًمشهوداست.بلوچستان ماباجمعیت2میلیونی وپراکندگی جمعیتی درجغرافیای دورونزدیک بلوچستان؛شرایطشان اگرچه ایده آل نیست ولی ازبلوچستان پاکستان(که باجمعیت9میلیونی بایستی موردرسیدگی فراوانی برای معیشت وآبادانی قرارگیرند)خیلی بهتراست.
ضمن اینکه یکی ازدلایل عدم موفقیت بلوچستان پاکستان دراحقاق وپیگیری حق وحقوق خودشان ،نداشتن محوریت است وصرف داشتن سرایالت که منتصب دولت هست محورشمرده نمی شود.
حال آنکه درنقطه مقابل،بلوچهای ایران،باداشتن محوریت معنوی به نام" جناب مولوی عبدالحمید"که باتدابیرعالمانه وحکیمانه خودباتمرکزبراصل وحدت وهمگرایی بادولتمردان درچهارچوب نظام،نه تنهارهبرمعنوی بلوچستان هستندبلکه بامقبولیت دربین جامعه اهل سنت ایران،رهبری معنوی اهل سنت ایران رانیزبرعهده دارندودرسایه رهبری سیاسی ومعنوی ایران حضرت آیت الله خامنه ای همواره همراه وسپاسگزارتلاش نظام ودولت جمهوری اسلامی ایران بوده وهستند./دانیال خمر
Qambarani@
شهیدامیرسرتیپ حسن خمبری/
چهاردهم آذر 1338، در شهرستان کلاله به دنیا آمد. پدرش علی(فوت1381) و مادرش معصومه نام داشت. تا پایان دوره کارشناسی در رشته علوم و فنون نظامی درس خواند. سال 1361 ازدواج کرد و صاحب یک پسر (سعید)و یک دختر شد. به عنوان سروان ارتش در جبهه حضور یافت. بیست و هفتم آذر1367، با سمت فرمانده گردان در قلاویزان توسط نیروهای عراقی به شهادت رسید. اثری از پیکرش به دست نیامدوبه افتخارجاویدالاثری نائل گردید.
درختی که به یادشهیدحسن خمبرکاشته شده است
چقدر تجربه کردم غم نیامدنت را
به روى سینه فشردم، حضور پیرهنت را
دریغ!! هیچ نماندهست تا به خاک سپارم
چه آرزو؟!! که ببوسم، چو آمدى بدنت را!
و تا که وسعت صحرا عجین بوى تو باشد
به دست باد سپردم، به یاد تو، کفنت را
در این سیاهى ممتد، خدا کند که سپیده
به گوش شب برساند، غریو شب شکنت را
بخواب اى تن مفقود که خواب سبز تو جاوید
که تا ابد نفروشم، زغیرتم، وطنت را
***
روی بنما پاره تن وقت هجران تا به کی؟
هر شب یلدایی ام، بی ماه تابان تا به کی؟
دل همه احوال یادت جان جانانم بیا
بی وفایی کردنت بر حال زاران تا به کی؟
برادرشهیددرکنارتابلوی معرفی شهیددرورودی شهرستان کلاله
شادی روح شهیدحسن خمبروبرادرشهید،مرحوم حاج محمدخمبر،صلوات
Qambarani@
درزمانی که شاهان ایرانی درسلسله های صفویه،افاغنه(هوتکیان)،افشاریه،زندیه،قاجاریه وپهلوی قریب به5قرن درایران حکومت کردند،شاهانی درسرزمین کلات گاه برخودکلات وبلوچستان شرقی وگاه برسرتاسربلوچستان غربی وشرقی حکمرانی داشته اند:
میرابراهیم خان کمبرانی=شاه طهماسب اول
میرگهرام خان کمبرانی=شاه طهماسب اول
میرحسن خان کمبرانی=شاه طهماسب اول
میرسنجرخان کمبرانی=شاه اسماعیل دوم
میرملوک خان کمبرانی=شاه محمدخدابنده صفوی
میرقمبرثانی کمبرانی=شاه عباس یکم
میراحمدخان اول کمبرانی=شاه عباس یکم
میرسوری خان کمبرانی=شاه عباس یکم
میرقیصرخان کمبرانی=شاه عباس یکم
میراحمدخان ثانی کمبرانی=شاه صفی
میرالتازخان اول کمبرانی=شاه عباس دوم
میرکچی خان کمبرانی=شاه عباس دوم
میرالتازخان دوم کمبرانی=شاه عباس دوم
میراحمدخان کبیرکمبرانی=شاه سلیمان اول
میرمحراب خان احمدزایی کمبرانی=شاه سلیمان اول
میرسمندرخان احمدزایی کمبرانی=شاه سلطان حسین
میراحمدخان احمدزایی کمبرانی=شاه سلطان حسین
میرعبدالله خان احمدزایی کمبرانی=محمودواشرف افغان
میرمحبت خان احمدزایی کمبرانی=نادرشاه افشار
میرنصیرخان احمدزایی کمبرانی=کریم خان ولطفعلی خان زند
میرمحمودخان احمدزایی کمبرانی=آقامحمدخان قاجار
میرمهراب خان ثانی احمدزایی کمبرانی=فتحعلی شاه قاجار
میرشهنوازخان احمدزایی کمبرانی=محمدشاه قاجار
میرنصیرخان ثانی احمدزایی کمبرانی=محمدشاه قاجار
میرخدادادخان احمدزایی کمبرانی=ناصرالدین شاه قاجار
میرشیردل خان احمدزایی کمبرانی=ناصرالدین شاه قاجار
میرمحمودخان ثانی احمدزایی کمبرانی=مظفرالدین شاه-محمدعلی شاه-احمدشاه
میراعظم خان احمدزایی کمبرانی=احمدشاه
میراحمدیارخان احمدزایی کمبرانی=رضاخان
Qambarani@
خاطره ای ازمادرسردارشهیدسرتیپ عباسعلی خمّری
ایام ماه رمضان ،افطاری خود را نمی خورد و به یتیمانی که در همسایگی ما بودند ،هدیه می کرد و خودش با نان افطار می کرد . به هنگام اشتغال در امور فنی چند بچه یتیم را با خود به کار مشغول داشت و همیشه آنها را برای شام و ناهار به منزل می آورد . این در شرایطی بود که ما یک اتاق بیشتر نداشتیم و از طرفی دیگر وضعیت مالی ماهم مناسب نبود اما برخورد پر از عاطفه و رافت شهید با محرومین ،جرات مخالفت را به ما نمی داد .او همواره از هر گونه منکرات پرهیز می کرد . عباس از سه سالگی وضوی بچه گانه ای می گرفت و با من به نماز می ایستاد و بعد از نماز با انگشت های کوچکش الله الله می گفت که باعث تعجب همه ما می شد .قبل از سن تکلیف ،مقید به نماز و روزه و قرائت قرآن بود او از سنین 16- 15 سالگی ،در نیمه های شب ،مشغول نماز و تلاوت قرآن می دیدیم .
در رفت و آمد فامیلی و صله رحم ،بسیار مقید بود و هر زمانی هم که دیدار فامیل می رفت ،بسیار خوش بر خورد و گشاده رو بود و در رفع مشکلات خانواده و اقوام همیشه پیشقدم بود .
خاطره ای ازخاله شهید :
عباس هر موقع به منزل ما می آمد ،آرام و قرار نداشت و مدتی را که پیش ما بود ،اصرار می کرد تا اگر کاری از قبیل تعمیر آبگرمکن ،بخاری ،سیم کشی ،لوله کشی و...داریم انجام دهد .
فردی بسیار کم توقع ،قانع ،ساده پوش ،کم خرج و صرفه جو بود .
ایشان در برابر پدر و مادر ،بسیار مطیع و بر خوردشان کاملا با احترام و ادب بود .
Qambarani@
استادخسروخمّر{فرزندکوچک استادحسین خمّروبرادرمرحوم استادفرزانه حضرت عباسعلی خمّر}استادخسرومتولد1334شمسی است. باسازتمبک زیرنظرپدروبرادرفعالیت موسیقیایی خودراازسن هفت سالگی آغازکرد.درسالن شیروخورشیدمشهدودرمقابل استانداروقت خراسان، اولین اجرای خودراانجام داد.پیانورادرمقطعی کوتاه زیرنظراستادفریبرزلاچینی درتهران آموخت.اوهمچنین آموزش ملودیکا,ولیان وکیبوردرابه تدریج فراگرفت.طی سالهای هفتادتاهفتادوسه باصداوسیمای مشهدهمکاری نمود.درکناربرادرش ،عضوگروه ارکست صباوبهزیستی خراسان هم بود.وی مدرس سازهای کوبه ای شامل:تنبک،درام،دف وپرکاشن وکلاویه ای شامل:کیبودوپیانو،گیتاروسه تاراست.البته هنربارزایشان تنظیم کننده وآهنگسازی است.استادخسروبعضاًدست به قلم برده ومقالات عرفانی ناب نیزمی نویسند
Qambarani@
